De week rond Het Huwelijk was ik in Engeland en raakte zo besmet met de Kate & William-koorts. Ik kocht Engelse kranten vol smeuiige foto’s, luisterde in de auto naar radiogesprekken waarin luisteraars vertelden dat ze met de hele straat naar The Royal Wedding gingen kijken en in hotelkamers zette ik meteen de televisie aan. Daarop waren programma’s te zien waarin toekomstige bruiden, allemaal Baby Spice-look alikes, vertelden over hun grote dag en alvast roze trouwschoenen uit de doos haalden.
Door al die kranten en tv-programma’s kwam ik achter leuke weetjes. Bijvoorbeeld dat 2 van de 185 paarden in de stoet dezelfde naam hadden als het bruidspaar. Waarvan Katherine een kort, dikkig paardje was dat nogal onelegant achter de koets had gedraafd (godzijdank voor Kate was er geen gracieus, wit Lippizanerpaard in de stoet dat Pippa heette). Ook las ik dat er op de officiële bruidstaart 900 bloemen van suikerglazuur zaten en 17 geglazuurde bladersoorten. Op verzoek van Wills (in Engeland gebruiken ze alleen nog zijn troetelnaam) was er naast deze bruidstaart nog een chocolate biscuit cake, naar huisrecept van de Koninklijke familie.
Ineens zag ik voor me hoe de kleine Wills op zondagochtend in zijn koninklijke pyjamaatje door de paleisgangen sloop, opweg naar de souterainkeuken, waar hij bij een gezellige keukenmeid op schoot de beslagkom mocht uitlikken. Ik denk zelfs dat de zachte, glanzende chocola en de associatie met die warme schoot van de keukenmeid bepalend is geweest voor zijn keuze voor Kate met haar glanzende, chocoladebruine haar.
Nu hoop ik maar dat Kate al eerder een stukje van de chocolate biscuit cake had geproefd, want een vuurdoop op de bruiloft lijkt me gevaarlijk. Stel je voor: Kate die een beetje bedenkelijk keek en switchte naar de taart met de 900 suikerglazuurbloemen uit de bakkerswinkel. Wills die mokkend afzakte naar de catacomben van het paleis om bij de keukenmeid op schoot uit te huilen. En dan Pippa, ook chocoladebruine lokken, die hem kwam troosten en zei dat ze de chocolate biscuit cake juist zo lékker vond. En met pruillip aan de goeiige keukenmeid vroeg of ze please het huisrecept mocht?
Maar zo is het niet gegaan. Op de boot terug naar huis zag ik een foto van Kate en Wills hand in hand, genomen op de dag na hun huwelijk. Ik had blij moeten zijn, maar het voelde als een desillusie. Een week lang was ik ondergedompeld in een sprookje en nu stonden ze daar in hun gewone kloffie. Met als onderschrift dat ze meteen weer aan het werk gingen. Die huwelijksreis kwam later wel. Pardon? Dat hadden die Baby Spices op de BBC een stuk professioneler aangepakt. Die vlogen meteen de volgende dag naar Rome of Florida.
Ik had die foto niet willen zien. Liever nog één keer Kate in haar witte jurk en Wills in dat rode legerjasje met medailles. Tenminste tot ik thuis was. Nu droeg hij een behaaglijke, lamswollen trui. Wel past die beter bij zijn home made chocolate biscuit cake. Eerlijk is eerlijk.
