Amber

De waarschuwing Amber Alert heeft een nieuwe betekenis gekregen. Sinds het boek Eet jezelf mooi, slank en gelukkig van Amber Albarda is mijn leven veranderd. Het was een tip van een vriend die ik compleet vertrouw, iemand die wijze en eigenzinnige eet-dingen doet zoals elke dag starten met een groente-fruitshake, zijn eigen mayonaise maakt en zichzelf soms trakteert op een ahornsiroop-citroensapkuur. Die ’s zomers in een mediterraan restaurant warme chocomel met Malibu bestelt en op een spetterend feest op tafel danst en ineens zegt: ‘Jongens ik ben moe, ik móet slapen.’
Kortom, iemand die naar zijn lijf luistert. Dus ligt hier sinds kort een nieuwe voedselbijbel op de keukentafel.

Het begint allemaal met kauwen. Góed en aandachtig kauwen.
Enzymen in het speeksel doen dan het nodige voorwerk en je helpt je darmen alvast door het eten klein te maken. Ook zorgt kauwen ervoor dat er signalen naar je spijsverteringsstelsel worden gestuurd over wat eraan komt. Lief vind ik dat, die communicatie in je lijf. Zoiets als bij de snackbar waar ze de bestelling over hun schouder roepen. Maar die vergelijking vindt Amber vast niet goed. Zij zegt: ‘Het menselijk lichaam is een bijzonder ingenieuze machine waarvan alle cellen, organen en ander weefsel haarfijn op elkaar zijn afgestemd om alles zo efficiënt mogelijk te laten verlopen.’

En dat verpest je dus door ongezond, laat, snel, veel, niet-gevarieerd of niet-biologisch te eten. Ik besefte hoe ik altijd mijn eten naar binnen duw, zonder aandacht, zonder goed te kauwen. Nu ik dat wel doe moet ik weliswaar een half uur eerder opstaan om te ontbijten en de kinderen tijdig op school af te leveren, maar ik ben me bewuster van wat ik eet. En bewustwording, daar draait het allemaal om.

Amber heeft veel goeie tips. Over hoe supermarkten vol liggen met ‘dood’ voedsel waar geen vitamientje of vezeltje meer inzit en dat gesmolten kaas een van de moeilijkste dingen is voor je lichaam om te verteren. Dag tosti! Dat is ontmoedigend, maar hé je bent wat je eet. Ik zie mezelf liever als fris worteltje dan als homp warme kaas. Daarbij keurt ze elke dag een glas rode wijn goed, dus dat maakt alles behapbaar.

In de supermarkt moest ik zelfs minder afrekenen dan normaal. Ik schrok me rot van die bio-prijzen zodat ik ineens weloverwogen boodschappen ging doen. Gooide ik normaal drie rode paprika’s in mijn kar, nu kocht ik er een en dacht zuinigjes: deze gaan we zorgvuldig verdelen en we gaan er héél erg van genieten. Al kauwend. Ik ben gewaarschuwd.