Gnocchi

“Weet je waaraan ik denk als ik moet kotsen maar het lukt niet?”, gooit dochter van 16 in het midden. “Die gnocchi, of hoe heet dat, die jij weleens maakt. Werkt altijd, komt meteen. Alleen die náám al. Huu!” Het is zo’n opmerking die uit het niets komt en weer gaat. Ik lach, bedenk om welk recept het ook alweer gaat (wat is daar niet lekker aan??) en ga na wat ik eigenlijk van gnocchi vind. Een beetje eigenaardig is die naam wel. Maar ook lief, het zou ook ‘hertenkalfje’ kunnen betekenen of een troetelwoord voor een Italiaanse peuter. Mijn eerste ervaring met gnocchi was overigens een goeie. Ik zat in een nogal onstuimige relatie, maar deze ex-geliefde schotelde mij wel de lekkerste gerechten en beste restaurants voor. En in één zo’n restaurant at ik voor het eerst gnocchi. Eerlijk is eerlijk, zelf had ik het niet gekozen, maar het smaakte hemels.

Toch blijkt mijn dochters reflex begrijpelijk, want gnocchi heeft een twijfelachtige geschiedenis. Strangolapreti is de naam van een beroemd Italiaans gnocchi-recept met spinazie. Vertaal strangolapreti en je krijgt ‘gewurgde priesters’. Het verhaal gaat dat lang geleden een priester dit gerecht zo smaakvol vond dat hij het naar binnen schrokte en erin stikte.
Niks bekoorlijke peuter dus, maar een vermoorde priester. Misschien moet ik wat vaker luisteren naar het buikgevoel van mijn kind.

stranglopreti-at-store-495-400

Recent Posts

Leave a Comment