En dan sta je in een feestartikelenwinkel in Brussel. Niet in het Museum voor Schone Kunsten of in een fijne boetiek op de Waterloolaan, maar tussen gruwelmaskers en nepdrollen. Zo gaat dat als je met kinderen een grote stad bezoekt. Snoepwinkels, ook populair. Hingen ze zonet nog dramatisch aan je arm dat het echt, écht niet meer gaat: eenmaal in de roze wereld van Sweet Candy is de energie in een klap terug. En die energie is nodig om dan tenminste de Grote Markt en Manneken Pis te zien – hoewel deze laatste als enige toeristische attractie wel populair bleek, hoe klein het manneke en zijn pieleke ook. De dag afsluiten in een doodeng, hoog reuzenrad is ook iets anders dan dineren in een restaurant aan de Grote Zavel. Maar allez, een hap van de frietkot kan ook.
Zo zat ik in Parijs een half uur puppy’s te aaien in een dierenwinkel, liep ik in Barcelona drie keer langs dezelfde straatartiesten en sneltekenaars op de Ramblas en werd de speelgoedafdeling van Harrods het hoogtepunt van Londen.
Is het leuk met kinderen naar een grote stad? Ja. Kwestie van niet te veel verwachtingen hebben. En dan zie je ineens een sprookjesachtig versierd peperkoekhuisje tussen de sweet candy en heb je een leuk gesprek met een goochelaar op de speelgoedafdeling in Harrods. Of spiek je hoog vanuit je reuzenradgondel een Brusselse huiskamer binnen.
